Dawne koncepcje nieruchomości
Wydawałoby się, że nieruchomość to jedynie obiekt lub rzecz, do której mamy oficjalne prawo. W rzeczywistości definicja nieruchomości jest jednym z najczęściej modyfikowanych pojęć i posiada bardzo długą historię.
Termin nieruchomość znany był już w czasach starożytnych. Na jednej z XII tablic prezentujących rzymskie prawo, widniały koncepcje res immobiles i superficies solo cedit. Pierwsza odnosiła się do gruntu i wszystkiego co jest z nim związane, druga związana była z własnością powierzchni i znajdującego się na nim budynku. Zasady zapoczątkowały koncepcję prawa do nieruchomości.
Pojęcie nieruchomości często było modyfikowane. W Polsce przez wiele lat funkcjonowało Prawo rzeczowe zawarte w Dekrecie z października 1946 roku. Według powojennej koncepcji nieruchomość była częścią powierzchni ziemskiej stanowiącej odrębny przedmiot własności. Prawo zostało uchylone 1 stycznia 1983 roku.
Definicja nieruchomości
Obecnie w polskim prawie funkcjonują dwie definicje nieruchomości. Pierwsza zawarta jest w Kodeksie cywilnym, druga w Księdze wieczystej i hipotece.
Zgodnie z art. 46 § 1 zawartym w Kodeksie cywilnym, nieruchomość jest powierzchnią stanowiącą odrębny przedmiot własności, czyli grunt oraz trwale z nim związane obiekty, czyli budynki.
Każda nieruchomość posiada również księgę wieczystą, w której zawarte są dane dotyczące katastru nieruchomości. Kataster ma formę rejestru publicznego składającego się z informacji na temat gruntu, budynku oraz ich właściciela.
